Mensheid

In balans als mens-zijn in de mensheid

We kunnen elke dag opnieuw beseffen dat we in leven zijn en (opnieuw) keuzes kunnen maken. We kunnen elke dag bewust aanwezig zijn met wat er is, benieuwd rondkijken, begrip ontwikkelen, zacht zijn voor frustraties, empathisch zijn met pure emotie, niet wegkijken van wreedheden en geweld, onderzoeken wie en waar we zijn, ons inzetten voor grote en kleine doelen, en rusten in de overgave dat ze niet ineens en tegelijk zullen zijn behaald.

We kunnen toegewijde topstudenten van het leven zijn en daarin samen met elkaar optrekken. Zonder de cliché streberigheid en met onze aandacht bewust besteed aan waarheidsvinding en bewustzijnsontwikkeling. Liefde en pijn zijn de drijvende krachten daarachter. En andersom.

Op het oog kan dat leven er eenvoudig, luchtig en zorgeloos uitzien. Het huishouden moet ook gedaan worden. Ook dat is balans.

De mensheid: inspiratie tot integratie

Als mensheid zijn we een bont geheel, van extreem verdicht tot extreem verlicht.Met deze woorden duid ik nuances in overeenkomsten en verschillen aan, een continuüm. Ik suggereer niet dat je als mens volkomen verlicht kunt zijn. Dan zou je hier niet meer zijn (denk ik), als ik me voorstel dat bevrijding en verlichting de eerste doelen zijn van onze levens. En compleet verdicht is dan misschien ook niet mogelijk. Of dit juist is…?Van nature hebben we de openheid om anderen te leren kennen.

Een inspiratie die de mensheid kan bieden, komt via het aandachtig om ons heen kijken en zien wat andere mensen voor puurs, moois, slims, leuks, bijzonders, vaardigs, gevaarlijks en kwetsbaars in zich dragen. Die waarnemingen kun je vervolgens gebruiken als spiegeling voor hoe jij jezelf als mens verder wilt vormen. Want ‘jij’ staat niet vast!

Hoe meer wij integreren, hoe meer wij op elkaar lijken en, paradox, hoe meer eigenheid we hebben. Mede door alles in onszelf te willen zien zodat het beschikbaar is voor reflectie en heling, wordt het mogelijk om delen van onszelf (energieën in onszelf) op en af te bouwen, dat wil zeggen keuzes te maken in hoe we willen zijn. Als ons zelfbesef intact blijft, kunnen we de schoonheid ook in anderen zien, onze ‘divine inner spark’. Wie zijn zij, wat kunnen zij, wat voor waars herbergen zij?

Als je je bewustzijn gebruikt om in gedachten over de mensheid te cirkelen en ook op de grond aandachtig om je heen kijkt, zul je inspiratiebronnen ontdekken om van jezelf de bewuste, complete, liefdevolle mens te maken die je in wezen bent. Want jij weet het, jij kent jouw ware zelf, ook al weet je dat misschien zelf nog niet.

Elkaar strelen zonder aan te raken

Die uitdrukking komt uit de songtekst van het lied ‘Bella’ van Maître Gims. In zijn lied over betoverende schoonheid (www.youtube.com/watch?v=AFg79G2Y8A0) rapt hij:

‘Elle te caressait sans même te toucher’ (= ze streelt je zonder je aan te raken)

Elkaar strelen dus… zonder elkaar fysiek, met onze lichamen, aan te raken. Waarmee strelen we dan? Hoe voel je dit in jouw lijf? De blik in je ogen, de liefde in/vanuit je hart als elektromagnetisch veld, je gedachten en intenties, je keuzes en gebaren?

Hoe ruim is jouw ‘over ons’?

Wat we verstaan onder de ‘ons’ in ‘Over ons’ is een kwestie van focussend en uitdijend bewustzijn. Wie betrek jij in je aandachtscirkel, in je actieradius, als je het hebt ‘over ons’? Tot hoe ver reiken het gevoel, de overtuiging en het gebaar van de liefde die je ervaart? Naar wie gaan je gedachten uit? En je handelingen? Hoe zie je de balans tussen gefocust je eigen proces dienen en het gul beminnen van je omgeving?

Wat voel je in jezelf aan ruimte om overstijgend lief te hebben, inclusief het hanteren van persoonlijke grenzen? Hoeveel blijdschap en overvloed voel je te kunnen delen, in het kraakheldere besef dat je leven nú gebeurt, dat je telkens kunt kiezen nú liefde uit te leven? Hoe laat je jezelf en de ander liefde voelen? En is liefde voelbaar wanneer je geen andere mensen om je heen hebt, wanneer je ‘alleen’ bent?

Terug naar het overzicht

Groot hart hebben en selectief zijn

Er is echte liefde, ware, alom aanwezige liefde. En verslavende, voorwaardelijke ‘liefde’. Ik schrijf liefde daar tussen aanhalingstekens, vanwege de vraag: kan liefde voorwaardelijk zijn? Is het dan liefde? Het is liefde of het is het niet, zou ik denken. Dat komt mij logischer voor dan de termen voorwaardelijke liefde en onvoorwaardelijke liefde die mij een tijdlang in mijn ontwikkeling hebben gediend om onderscheid te kunnen maken.

Liefdesenergie is ingeweven in onze natuurlijke aard. Liefde uitleven met andere mensen kan een complexe, gelaagde (open hart 😉) operatie zijn. Liefde als ultiem perspectief moet samengaan met concrete keuzes en gradaties op het niveau van menselijke relaties. Je kunt niet met iedereen knuffelen of aan tafel zitten. Het kan even (decennia) duren voor je deze selectie gereed hebt en hebt geleerd te doseren in de mate van diepgang en intimiteit die je met diverse mensen opzoekt en kunt ervaren. Op een dieper, tijdlozer, continu bestaand niveau laat dat ware liefde als bewustzijnstoestand onverlet.

Veilige hechting?

In 2022 voelde ik de behoefte om mijn kennis over hechting op te frissen vanwege de komst van mijn zoontje. Te midden van alle indrukken zocht ik houvast om te kunnen inschatten of het goed met hem ging in de connectie met ons. In die zelfstudie kwam ik oppervlakkige simplificeringen tegen van het concept (on)veilige hechting. Het meest onrealistische dat ik (in een officieel gecertificeerde cursus) tegenkwam, was dat (on)veilige hechting neerkomt op drie dichotome basisovertuigingen: ‘ik ben (niet) oké, andere mensen zijn (niet) te vertrouwen en de wereld is een (on)veilige plek’.

Say what? Denken in uitsluitend uiterst zwart of uiterst wit is onbruikbaar om je leven te leiden. Daarom heb ik zelf een stukje geschreven over veilige hechting.

Wat is veilige hechting vanuit bewustwording?

Ik zou het zo formuleren: een veilige, schone hechtingsruimte is daar waar je zonder voorbehoud jezelf mag zijn, waar je emotioneel mag zijn, waar je wordt begrepen en gezien als ziel en als mens, waar je behoeften worden vervuld, waar je grenzen leert hanteren, waar je jouw ontwikkeling mag doormaken in jouw tempo, waar je wordt begroet met blijdschap, omringd met liefde, beschermd in lijn met je kunnen en wordt vertrouwd in de natuurlijke intelligentie die je in je draagt, en waar je niet hoeft in te tunen op degenen die jou grootbrengen om je veilig te voelen (hun behoeften, stemmingen, kwetsingen, overlevingsgedrag).

Het vermogen om jezelf, andere mensen en de wereld realistisch te leren kennen (wat is er oké, wat niet, wie past bij mij, wie niet, waar is het veilig en waar niet?) en daar zelfbewust, krachtig, prachtig mee om te leren gaan, dát zou de kern van hechting moeten zijn. Eerst warm en gezond landen in je lichaam, zelfbewustzijn bewaren en ontwikkelen, en van daaruit keuzes maken voor je eigen leven.

Het effect van die veilige hechting is (in samenspel met eventueel eigen karma en aangeboren gaven) dat je vrijuit aanwezig bent in jezelf, je thuis voelt in de wereld, open kunt blijven in je energie en vanuit die basis op onderzoek kunt uitgaan en kunt uitzoeken met wie je je wilt verbinden.

Hoe realiseren we dit als ouders?

Mijn eerste antwoord hierop als prille moeder is dat we elkaar in het ouderschap steunen door elkaar te zien in de aandacht, liefde, energie, kennis en intenties die we aan onze kinderen geven (nauwkeuriger gezegd: de aandacht, liefde, energie, kennis en intenties die we in onze kinderen intact laten). Het is niet realistisch om van ouders te vragen dat ze alles weten en kunnen, als mens kunnen we niet perfect zijn. Het is niet helpend om ouders prestatiedruk op te leggen, want zo blijven we niet in contact met onszelf wat de basis is van het contact met ons kind.

Wat wel van belang is, is dat je beseft dat je de band met je kind ter plekke smeedt, waar je bijstaat. De voeding vanuit de navelstreng loopt (metaforisch) levenslang van moeder (ouder) naar kind; je kind zal zich, ook ver na zijn of haar volwassenheid, instinctief aan jou hechten en op jou oriënteren. Dat houdt in dat we als (aankomend) ouders ons ervan bewust kunnen zijn dat er zoiets bestaat als gezonde familiebanden (‘veilige hechting’) en dat we daar kennis over kunnen opdoen waarmee we het leven voor onszelf en onze kinderen eerlijker en (na dat leerproces) gemakkelijker maken.

Kennis, gevoel en moed

Met de kennis over veilige hechting in je bewustzijn stimuleer je je gevoel en moed voor de zielegroei die je met je kind kunt doormaken. Deze groei completeert de lichaamsgroei waar de (reguliere) consultatiebureaus hun kennis van delen. Beide componenten doen je steviger staan in de intensieve dagelijkse realiteit van het ouderschap. Ervan bewust zijn dat je kind volkomen op jou is aangewezen en bij jou wil zijn, jouw voorbeeld en bescherming nodig heeft (niet alleen van ‘de buitenwereld’ maar soms ook juist van jouw binnenwereld), dat je als ouder je eigen emoties moet verwerken (‘moet’ uit verantwoordelijkheid) en dat je er kunt zijn om breuken en breukjes te lijmen, dat maakt een wereld van verschil voor een kind.

Zo creëren we veilige hechting met bewustwording als leidraad en wordt ouderschap een inspiratie voor je eigen bewustzijnsontwikkeling!Nuance: hechting is een term die binnen menselijke relaties geldt en binnen dat perspectief van grote waarde is om tot een gezonde, liefdegedreven ontwikkeling te komen. En… die waarde is niet absoluut.

De mensen in onze levens verdwijnen ook weer (in ieder geval in deze vorm). Er zijn mensen die in staat zijn om zich na hun jeugd te liften en te helen, zelfs in extreem beschadigende omstandigheden. Daarvoor is (naast helende relaties en helende methodes) bewustzijn nodig, een bewustzijn dat krachtiger is dan kwetsingen en conditioneringen. Deze meer tijdloze, vrije, conceptloze ‘hechting’ is het contact met jezelf (je ware zelf, het Zelf, de bron, de eenheid), zodat je telkens kunt opmerken dat je ten diepste fris, open, puur, goed en vrij bent. Als een pasgeborene.

Terug naar het overzicht

Hoe denkt een echt wijze mensheid: wij of ik?

Welke relatie heb je als individu met de mensheid, met je medemensen? Naar wie gaat je aandacht uit, om welke individuen of subgroepen bekommer je je het meest, wie ben je ten dienste en vanuit welke visie? Welk leed wil je oplossen of verzachten? Hoe zie je jouw individuele mogelijkheden om te creëren?

Kan egoïsme wijs zijn; heet het dan nog egoïsme?

De gedachten ‘je mag niet egoïstisch zijn’ en ‘er zijn zoveel mensen die het zoveel slechter hebben’ kunnen een sterke controle uitoefenen op het antwoord dat we onszelf toestaan te geven. Deze gedachten zijn taaie mentale dobbers voor hen die -uit overleving en/of uit inborst- oog hebben voor anderen. Zijn er wijze, terechte, meer verlichte varianten van egoïsme en egocentrisme?

Focus primair op jezelf met bewustwording als intentie

Een heldere waarneming van de realiteit leidt onze gedachten de goede kant op. Door er een gewoonte van te maken om innerlijk stil en aandachtig te zijn, in te tunen op ‘dat wat is’ en te blijven doorvragen op opkomende antwoorden, ben ik uitgekomen bij bewustzijn en bewustwording als basis van het leven. Ik denk dat ons bestaan neerkomt op de taak om aan onszelf te werken en ons primair met onszelf bezig te houden met de intentie om bewuster te worden; dit vloeit voort uit ons zelfbewustzijn, we kunnen nergens anders beginnen dan bij onszelf.

Mens voedt mensheid

Een leidend principe dat voor mij werkt, is: concentreer je op je proces als mens en voed met jouw bewustwordingen de mensheid. Anders gezegd: concentreer je op jezelf, niet in de egoïstische, geïsoleerde betekenis, maar vanuit zelfbewustzijn en persoonlijke verantwoordelijkheid.

‘Een beter milieu begint bij jezelf’ (beter gezegd: ‘je zelfbewustzijn’) zie ik als een van de meest ware en verlichte marketingslogans van de overheid, mits je die woorden ruimer toepast dan alleen op het weggooien van afval. De tekst maakte indruk op me toen ik klein was, weet ik nog.Een balancerende terzijde hierbij: bezien vanuit een patroon van overheden om ‘burgers’ tot verantwoordelijk gedrag te manen terwijl diezelfde overheden de aandacht afleiden van de industriële vervuilers (in dit geval), bijdragen aan het ontstaan van problemen en zelfs misdaden plegen, is deze slogan ook een voorbeeld van psychologische manipulatie en emotionele onvolwassenheid.

Deze twee onderwerpen vallen buiten het bestek van deze pagina, maar je kunt respectievelijk de Wereld en Mens-zijn bezoeken voor de achtergronden en nuances die ik heb onderzocht.

De balans tussen aandacht voor jezelf, anderen en de wereld

En hoe verwerken we de gradaties van wereldwijd lijden in onze aandachtscirkel? Er is zoveel leed en misschien ervaar jij ook dat diepe gevoel om te verzorgen, helpen, genezen en troosten. De Engelse term ‘multiplicity’ kan hier focus en proporties brengen. Ik heb er geen treffende Nederlandse vertaling voor gevonden, maar in de buurt komen: meerlagigheid en verscheidenheid. Je aandacht gelaagd verdelen, van binnen naar buiten, van dichtbij tot verder weg, aan -de conflicten en pijn in- jezelf, je kinderen, de geliefden in je leven, de kinderen en andere slachtoffers van deze wereld, maar ook je liefhebberijen, interesses, activiteiten, doelen, enzovoort.

De lichtgevende speld in de hooiberg

Het is een veelvoorkomende projectie om te denken dat er eerst iets buiten jezelf moet veranderen, op het niveau van groepen, leiders en instituties, als voorwaarde voor verandering, veiligheid en kwaliteit van leven. Dat het op ‘we’-niveau moet gebeuren, in cijfers zichtbaar moet zijn en daarna pas mogelijk wordt voor jou. Het is het waard om te onderzoeken of je eventuele gedachten hierover juist dan wel helpend zijn. Van wie ben je afhankelijk? Hoe open is jouw toekomst?

Jouw weg kan de lichtgevende speld in de hooiberg zijn.

Terug naar het overzicht