Leef mee met cliënt Jim – deel 3 – bevroren hartstocht

Jim is vanaf oktober 2018 in begeleiding bij mij. Sinds november schrijft hij na elke sessie een verslag dat anoniem wordt gepubliceerd op deze website. Het eerste deel, met toelichtende voetnoten, is hier te lezen.

Ik voel me in de steek gelaten door mijn omgeving, mijn vrienden en vooral m’n ouders. Ik voel me niet op mijn plek op mijn studie; een schoolgebouw staat in mijn beleving zo ontzettend ver van de essentie van leven af. Ik eet niet. Ik wil muziek maken en stoppen. Maar dan laat ik wel kansen op (financiële) stabiliteit en zekerheid varen. Is dat niet wat ik wil? Zo veel mogelijk kapot maken zodat er maar één ding overblijft waarop ik kan focussen? Wat wil ik nou? Waarom functioneer ik niet gewoon zoals de meeste mensen? Wil ik wel zo functioneren? Waarom is het mijn ouders niet gelukt een gezond functionerend persoon deze wereld in te werpen?? Een wervelwind speelt zich in mijn hoofd af en ik heb het gevoel eraan ten onder te gaan. Een kooi is waar mijn geest zich in schijnt te bevinden.

Ik spreek met Ilona af en toon haar de strijd die zich in mij afspeelt. Ilona probeert me in contact te brengen met mijn gevoel, maar ik wil het niet. Ik verlang naar heldere antwoorden op de vragen die zich in mijn verwarde staat van zijn hebben opgedrongen naar het richtpunt van mijn aandacht. Nu schiet mij de vraag binnen of deze vragen zich wel hebben opgedrongen. Kunnen vragen zich wel zelf opdringen? Of ben ik het, die de vragen opdringt? Ilona verwoordt deze confrontatie met een botsing tussen het ik en het zelf. Blijkbaar stemmen die niet helemaal overeen. Waar ze verder op doelt of wat ik hier zelf mee kan doen weet ik even niet. Op Wikipedia vind ik de zogeheten zelfconfrontatiemethode. Interessant, maar mijn hoofd staat er niet naar. Hoe dan ook, ik verlang naar antwoorden op mijn vragen, en Ilona helpt me de voors en tegens af te wegen indien ik bepaalde paden zou bewandelen aangezien ik nieuwe opties begin te verkennen nu ik alles waar ik me de laatste maanden mee bezig heb gehouden in twijfel trek.

De dagen erna voel ik me nog steeds niet goed; ik heb weinig energie en kan ontploffen na de kleinste bezigheden omdat ik het gevoel heb dat ze te veel stress oproepen. Ik begin wel te accepteren dat ik overspannen ben geraakt en dat ik deze dagen helemaal niets kan doen. Steeds meer besef ik dat ik helemaal opgebrand ben door de manier waarop ik de laatste maanden met mijzelf ben omgegaan. Ik geef toe aan de verstrengeling met mijzelf en besluit het op te geven. Ik geef de hoop dat ik m’n kracht en doelgerichtheid terug kan krijgen op.

En daarin vind ik het. Stilte. Rust. Vrede. Ik gun het mezelf om even lekker lui te zijn. Hele dagen op de bank te zitten en een beetje gitaar te spelen. Even een ommetje lopen en daarna een uur of drie een dutje doen. Dat geeft me een tevreden gevoel, wat er toe leidt dat ik het opgeven van de hoop in mijzelf verander in het opgeven van het gevecht met mijzelf. En wat kom ik nu tegen? Drie keer raden… Kracht. Ja, de wereld is doordrenkt van tegenstrijdigheden en de kunst van het leven is om ermee te leren leven.

Ik spreek weer met Ilona af en beschrijf de vrede die ik met mezelf heb gesloten. We bespreken voornamelijk hoe ik botsingen in de toekomst kan voorkomen. Ik kom tot de conclusie dat ik ‘het te graag wil’, wat me grappig genoeg doet denken aan een jongen die ik ooit heb ontmoet; hij is dol op vrouwen, maar omdat hij ‘het te graag wil’ schiet hij zichzelf elke keer in het been wanneer hij een leuke vrouw ontmoet. Ik wil dit, en dat, en nog dát, het liefst zo snel mogelijk, zonder er rekening mee te houden dat het jaren kan duren bepaalde gedragingsprocessen te doorbreken. Nee, zo ga ik het niet meer doen. Laat ik me de komende dagen richten op één simpel doel, mijn dromen komen daarna wel. Ik ga meer eten, want ik ben de laatste tijd veel afgevallen.

De dagen erna sterk ik rustig aan, wat een beeld in me oproept van een Tolstojachtige roman waarin een personage zijn krachten opdoet na tijdens een strenge, Russische winter een longontsteking te hebben opgelopen. Ik hoop dat mijn lente er ook aankomt…

—

Heb je interesse in een kennismakingsgesprek? Klik dan op deze stralende button.
Je vindt er een aanvraagformulier en beknopte info over vorm, locatie en duur van het gesprek.
Graag eens tot ziens! Vriendelijke groet, Ilona