Iets ‘moeten’ kan vrijwillig zijn

Ter illustratie een voorbeeld van hoe je kunt reizen van eenvoud naar complexiteit naar eenvoud, met in de hoofdrol het onvolprezen werkwoord ‘moeten’.

In mijn begeleidingspraktijk hoor ik weleens dat mensen moeite hebben met het gebruik van het woord ‘moeten’, zowel om het richting anderen te uiten als om het gezegd te krijgen. En dan ligt het aan ‘de manier waarop het geuit wordt’. Oké, daar zit wat/veel in. En laten we eens kijken naar ‘de manier waarop het ontvangen wordt’.

* Eenvoud vóór complexiteit * 
Moeten is gewoon een woord, dat gebruiken we onbewust van wat we eigenlijk (willen) zeggen of bedoelen. “Je moet toch dingen?!”.

** In complexiteit **
“Moeten, moeten, ik moet helemaal niks. Ik wil niets meer moeten. Moeten is fout. Een beladen woord. Ik mag niet meer moeten. Ik moet mogen, oh nee, ik mag mogen of nou ja, vrijheid dus.”

Het bewustzijn over het gebruik van dit woord is gegroeid en haar wenselijkheid of gepastheid in velerlei domeinen en vanuit diverse perspectieven wordt onderzocht. Waar eindigt mijn persoonlijke ruimte en waar begint die van een ander? Over wie heb ik eigenlijk zeggenschap? Over mijn hiërarchisch ondergeschikten? Over mijn kinderen? Hoe was de omgang vroeger thuis? Wat betekenen macht, autonomie, vrijheid, verbinding? Wil ik macht of invloed? Wat in mij wil er macht uitoefenen?

“Macht mag niet, wat erg, ik ben een machtswellusteling! Vanaf nu af aan schrap ik het woord moeten uit mijn vocabulaire, of nou ja, na deze zin dan, en ga ik er ook bij anderen op letten en hen verbeteren/inspireren/onderwijzen.” (een meer of minder bewuste mentale conversatie resulterend in een meer of minder bewust besluit tot actie en/of verbod)

Er ontstaat een groots, verpletterend inzicht over het effect van taal en onze motivaties tot het gebruik ervan. We onderzoeken en besteden aandacht aan onze voorgeschiedenis, het ontstaan van onze voor- en afkeuren, overtuigingen, gedachten en gevoelens. We vergelijken hoe vrijheid wordt belichaamd elders ter wereld en zien de destructiviteit van dwang, we ontwikkelen een groter besef van onze individuele en collectieve verantwoordelijkheid. Er ontstaan nieuwe waarden en een verruimd gevoel van vrijheid!

“Ik hoef niet meer zoveel van mijzelf, ik ga alleen nog maar doen wat ik wil en misschien het minimale dat ik moet doen om mijn leven comfortabel te leiden.”

In het verruimde bewustzijn en door de vergrote gevoeligheid is er tegelijkertijd bevrijding en een nieuwe beknelling ontstaan: bevrijd van dat wat moet en geïnspireerd om bewuster te leven, bekneld door het verbod op (het woord) moeten en de verhoogde mentale en emotionele intensiteit zodra het woord voorbij komt. In termen van ziel en ego: de ziel ervaart waarheid en essentiële herkenning, het ego ziet een aanlokkelijk nieuw imago ‘de bewuste vrijbuiter, de ontspannen levensgenieter, de vrije spiritueel’!

*** Eenvoud ná complexiteit ***
(of eenvoud temidden van complexiteit, of complexe eenvoud)

Het bewustzijn is zich bewust geworden van het voorgaande conflict, het dilemma, ‘het nieuwe moeten’. Moeten mocht niet meer, maar mogen moest. Een subtiel verschil. Het leverde vrijheidsgroei en een kwalitatiever leven op, waarvan de relativiteit nu in het oog springt. Er ontstaat helderheid over hoe onze binnenwereld reageert op dat woord moeten, en we kijken met zachtheid naar hoe onze pijn deels oploste en zich deels opnieuw voordeed in andere vorm. We gaan zien.

“Als het woord moeten, die 6 letters, m-o-e-t-e-n, mij zo opwindt, dan ben ik niet vrij. Wat in mij verdient aandacht, waar zal ik nog eens opnieuw naar kijken? Ik wil me kunnen verhouden tot zoveel mogelijk prikkels, zonder te verkrampen, te vernauwen, te verpijnigen. Ik zíe het complexe geheel, hoe er zoveel samenkomt in het woord moeten en hoe dat woord zoveel losmaakt. Mag het woord moeten er zijn? Mogen mijn moetende gedachten er zijn? En mogen de gebruikers van het woord moeten er zijn? Wat bedoelen ze en kan ik hen zo ruim waarnemen als ik mijzelf inmiddels zie? Hoe kan ik verantwoordelijkheid nemen voor het unieke effect op mij van het woord moeten door onschuldige gebruikers? Zijn er schuldigen? Ik hou van dit geheel! Ik hou van hoe mijn geschiedenis, heden en toekomst zich erin laten horen, mijn pijn, mijn krachten, gekkigheden, gevoeligheden en verlangens.”

Er ontstaat een vernieuwd onderscheidingsvermogen. Een gelaagd besef, een kalme intensiteit, een extreme ontvankelijkheid met behoud van persoonlijke grenzen.

“Iets moeten doe ik in innerlijke vrijheid en liefde.”

—

Heb je interesse in een kennismakingsgesprek? Klik dan op deze stralende button.
Je vindt er een aanvraagformulier en beknopte info over vorm, locatie en duur van het gesprek.
Graag eens tot ziens! Vriendelijke groet, Ilona