Cliënte Flora reflecteert op de vredesdriehoek met haar ex-partner – deel 2
Flora is vanaf juni 2020 met mij in contact voor ‘Begeleiding in bewustwording’. Tussen de sessies door schrijft zij verslagen die onder pseudoniem worden gepubliceerd op deze website. Deel 1 vind je hier.
De afgelopen weken waren er een aantal dingen die me dagelijks bezighielden. Het omgaan met mijn emoties en het communiceren met mijn ex, de vader van mijn kinderen.
Tijdens het wandelen met Ilona bespreken we het thema ‘omgaan met emoties’. Ilona geeft mij hiervoor een heel mooi houvast. Iets visueels en metaforisch. Dat werkt heel goed. Beelden zijn makkelijk op te roepen voor mij en maken het ‘echt’ en beter voelbaar. Ilona en ik lopen al pratend samen op een bospad met aan een zijde dikke grote bomen. De bomen staan iets van het pad af, in het groen. Ze laat me even stilstaan en van een kleine afstand kijken hoe zij op het pad loopt en de grote dikke bomen passeert. Ze vertelt over de mogelijkheid van het zien van de bomen als ervaringen. Je loopt over het pad en elke keer passeer je een boom > een ervaring, een gebeurtenis, een situatie. Je kunt naar de boom toe gaan of op je pad blijven. Je kunt er bij stilstaan of doorlopen. De boom, de ervaring, zegt niks over jou. De boom of je reactie erop zegt niks over je waarde of bestaansrecht. Wat geeft je bestaansrecht? Kan het je gegeven worden? Interessante vragen. Jij beslist zelf wat je met die boom doet. Jij blijft jij. Gaandeweg passeer je steeds meer bomen en word je rijker aan ervaringen. Elke keer heb je de keuze je te laten beïnvloeden en/of naar de boom toe te gaan. Je kunt altijd weer terug naar het pad. In deze metafoor blijf je heel. Je wordt niet de ervaring. Er is onderscheid tussen jezelf en de ervaring. Je hebt zelf de regie in hoeverre je je laat ‘meevoeren’. Er is altijd dat pad waar je naartoe (terug) kunt. Het pad, jezelf en de bomen.
Dit beeld heeft ervoor gezorgd dat ik beter kan ervaren dat ik me niet hoef te identificeren met al mijn emoties. Het lukt steeds beter om heftige emoties even te voelen, te erkennen, te accepteren (dit is een proces) in plaats van ervan weg te gaan. Ook lukt het me beter heftige emoties bij anderen te laten zonder ze over te nemen. En dat ik ook met die ‘houding’ kan zorgen voor de ander zonder mijn grenzen over te gaan of ondergedompeld te worden in schuldgevoel. Dit is iets waar ik volop mee bezig ben en wat ik me nog niet eigen gemaakt heb. Wat me daarbij helpt, is het gewaarworden van hoe ik me voel. Hoe ik me nu op dit moment voel. Het terugkeren naar mijn lichaam wanneer ik word overspoeld door emoties en gedachten.
Ilona geeft me tips om dat te doen. Zoals het aarden. Het aarden van je voeten op de grond. Ik voel het meteen wanneer we onze voeten stevig op de grond zetten. Een zware energie in mijn onderbenen. Dit is fijn. Bewust contact maken met mijn lijf, met de aarde, met de omgeving. We zijn even stil. Dit gevoel wil ik me eigen maken. Ilona vraagt me ‘wat zou jou kunnen helpen om dit, het gewaarworden, het aarden, meer in je dagelijks leven in te passen?’. Een leuke vraag, want dit wil ik vaker ervaren. Ik denk aan woorden, zinnen, gedachtes, handelingen… Er komt van alles in me op. Een mogelijkheid is een frequente dagelijkse handeling zoals mijn telefoongebruik. Wanneer ik die twee kan combineren, kan ik mezelf er heel vaak aan herinneren. Zal ik dan een tekst op het beginscherm van mijn telefoon zetten… of een zelf gecreëerde afbeelding… even over denken. Een suggestie van Ilona is om het eventueel nog breder te trekken door al het schermgebruik te koppelen aan mijn nieuwe prikkel om me bewust te zijn van mijn lijf, mijn gevoel, de ruimte. We denken aan een tv, tablet, computer en zelfs het scherm van de magnetron!
Het andere thema dat me bezighoudt, is de communicatie met mijn ex. Hierin merk ik dat ik meestal automatisch een houding aanneem die ik had tijdens mijn relatie met hem. Die is lastig te doorbreken voor mij. Ik maak mezelf ondergeschikt en ga over mijn grenzen heen. Ik wil dingen als ouders, als een team, bespreken en voel me toch alleen en niet gezien. Ik voel wat er met me gebeurt en het lukt nog niet om het te veranderen.
Ilona en ik wandelen wederom op een mooi bospad. Naar aanleiding van wat ik te zeggen heb over de communicatie met mijn ex, begint ze over de dramadriehoek. Een driehoek met op elke punt een rol. De aanklager, de redder en het slachtoffer. Het is even improviseren nu we eigenlijk niks bij de hand hebben om te tekenen en te schrijven, want de driehoek is mij onbekend. Helaas tover ik niet zo ineens een whiteboard achter een boom vandaan… Dan maar iets primitiever, maar niet minder functioneel. We zoeken een stevig stokje en Ilona tekent de driehoek zo in het zand op het pad waar we lopen. En daar is het beeld en de tekst. Ze vertelt al tekenend en schrijvend over de rollen en over nog een andere driehoek, de vredesdriehoek. Ook die driehoek heeft op elke punt een rol, namelijk de krijger, de creator en de adelaar. Na het zien van de driehoeken valt er een hele hoop op zijn plek. Het is mij duidelijker welke rollen ik aanneem en welke mijn ex aanneemt. Hierdoor kan ik helderder onze communicatie bekijken. Wat ik mooi vond om te merken, is dat je de eigenschappen van elke niet-helpende, rol van de dramadriehoek tevens kunt gebruiken om in de vredesdriehoek te stappen. En daar wil ik naartoe. Want ik denk dat er in die driehoek een optimale communicatie voor mij en mijn ex mogelijk is. Dus nu tijd om daar over na te gaan denken en in de praktijk te gaan brengen.
—
Heb je interesse in een kennismakingsgesprek? Klik dan op deze stralende button.
Je vindt er een aanvraagformulier en beknopte info over vorm, locatie en duur van het gesprek.
Graag eens tot ziens! Vriendelijke groet, Ilona
