Barbapapa als metafoor

Vroeger was ik dol op de tekenfilm Barbapapa. Zacht, stevig, vrolijk, kleurig, vindingrijk, ruim, vloeibaar, saamhorig, divers, en ook zo herkenbaar eigen.

In gesprekken met cliënten teken ik hen soms als Barbapapa. Om bewustzijn te stimuleren over wat er in hen omgaat en in welke samenhang. Over hoe vermogens, kwaliteiten, waarden, behoeften en oude pijnen zich manifesteren in telkens nieuwe vormen.

Dan ontstaat er ruimte voor de levendige vraag: wie ben je? En wat betekent dat voor wie je ‘soms’ bent? Voor wie je kunt zijn of bent geworden? En wat is er nu (en dan) nodig?

Er zijn woorden die ons de richting wijzen:
In beeldend jargon: verruimen.
In spiritueel jargon: desidentificeren.
In medisch jargon: defuseren.
In acteerjargon: personage loslaten.
In normaler taalgebruik: je hoofd leegmaken.

We zijn allemaal Barbapapa’s die proberen hun weg te vinden in dit proces. Dat vind ik zeer vertederend!