contrasten van het moederschap / ouderschap

Het moederschap is rijk aan contrasten

Door mijn praktijkervaringen als moeder is de reikwijdte, vreugde en urgentie van bewustwording verder toegenomen. In 2022 werd ik moeder, een moeder die haar lieve ventje in alle rust en tedere afstemming wilde ontvangen. Dat verliep naar mijn eigen gevoelige wensen grotendeels geslaagd, terwijl de realiteit van het babyleven me ook leerde hoeveel overgangen en prikkels we als baby sowieso te verwerken krijgen, ongeacht de kwaliteit van de zorg. Wat maakt zo een teer ding veel mee! Een lichaam hebben, ademhalen, leren drinken, hikken, slikken, boeren, borrelen, plassen, poepen, zien, horen, voelen, ruiken, proeven, huilen, gedragen worden, aangekleed en verschoond worden, kusjes krijgen, taal ervaren, onze emoties en energie verwerken.

Ik doe het hem niet na! Oh… toch wel, en jij ook, we zijn er doorheen gekomen!

Het samenleven met een baby, het ouderschap, is intens realistisch, ik weet er geen beter woord voor. Realistisch omdat het je super super aanwezig laat zijn (wat de kern is van waarom baby’s ook zo kunnen lijden onder ouders die plots intens met zichzelf worden geconfronteerd en niet zo aanwezig willen of kunnen zijn). En vanuit die super super aanwezigheid is het ouderschap gevuld met inzichten, lessen, verlichtingen, schokken en schoonheden.

In het dagelijks leven met onze baby was er niet veel tijd om alle indrukken met anderen te delen of erover te schrijven. Daarom gun ik mezelf alsnog de ruimte van dit blog om íets van de diepte van de ervaring met woorden aan te raken, waarmee ik hoop ook jou, als moeder, vader, kind een hand te geven in deze wereld. Om aan te geven hoe veelzijdig die indrukken waren, zijn ze geordend als contrasten.

Meest spirituele gebeurtenis, meest praktische taak

Een geboorte is een normale, natuurlijke en tegelijk magische gebeurtenis. Er is een duidelijk ‘voor en na’, waartussen een immens contrast zit: er is een vrouw met een baby in haar buik en dan is er een moeder met een baby in haar armen. Er komt een nieuw mens ter wereld via het lichaam van een ander mens. Dat is oer, sereen, bijzonder. En terwijl je hier als ouder getuige van bent, wordt van je gevraagd acuut te reageren op de intensieve aardse kant van die gebeurtenis: voeden, verschonen, verzorgen, slapen (de baby, niet jij 😉), rusten, vertroetelen, spelen.

Terwijl ik deze ervaringen verwerkte, kreeg mijn nog herstellende lichaam een nieuwe dienstbare functie en zag ik mijn handen druk in de weer met luiers, doekjes, speentjes, kleren, dekentjes, kruiken en al het andere dat een baby nodig heeft. Een ziel verwelkomen en een organisme opbouwen is een serieuze, heilige taak. Dit verdient meer bewustzijn dan in onze Nederlandse cultuur gebruikelijk is denk ik. Er wordt niet alleen een baby geboren, ook een moeder, een vader (of moeders, vaders), een gezin.

Grootste belang om er te zijn, minste hoeveelheid slaap

Als er iemand is in je leven met wie je verbonden bent, dan is het je baby. Als er iemand is op wie je directe invloed hebt, voor wie je verantwoordelijk bent en die van je afhankelijk is, dan is het je baby. Dan wil je topfit, beschikbaar, uitgerust en in verfijnde afstemming aan de start verschijnen. (mijn) Realiteit: je bent net bevallen en je partner is doodmoe nadat hij je uren heeft gesteund. Mijn lichaam deed nog zeer, dus kwiek uit bed springen om bij mijn zoontje te zijn kon niet, en little did I know dat we dit jaar pak-‘m-beet 1200 uur slaap zouden gaan missen.

De relatief korte pijn van de bevalling en de langdurige (emotionele en fysieke) pijn van het moederschap

Bevallen is een grote gebeurtenis in het leven van een vrouw, zeker als het je eerste zwangerschap is. Hoe zou die veelbesproken pijn voelen? Daar is vooraf veel aandacht voor, maar de bevalling zelf duurt relatief kort. Als die volbracht is, begint een volgende periode met, zo is mijn ervaring, andere pijn en langduriger pijn. De borstvoeding, de rugpijn van het dragen, de groeipijnen van de overgave en dienstbaarheid die het ouderschap vraagt, de pijn van stress en vermoeidheid, de emotionele pijn van relaties die veranderen of beter zichtbaar worden als gevolg van je groei als moeder. Hier zijn mensen verhoudingsgewijs stiller over.

Terug naar het overzicht

De irritaties en de totale liefde

Als kersverse moeder die voorheen al haar tijd en aandacht kon geven aan haar eigen ontwikkeling om toe te groeien naar het moederschap en partnerschap, kon ik voor het eerst van mijn leven herkennen wat er wordt bedoeld met ‘geleefd worden’.

Vol continue verzorging, dagelijks geluk, gekke scènes, ontroerende scènes, indringend gehuil, schattigheid, fysieke belasting van borstvoeding en dragen en in slaap helpen, eenzame nachtelijke momenten, het toegewijde vaderschap van mijn man, irritaties vanuit vermoeidheid en verwarring, unieke uitzichten op de onschuld en schoonheid van een baby, het koesteren van een mini mensje, gevoelens van onmacht en weerstand op de momenten dat we niet meer wisten hoe om te gaan met zijn gehuil… die cocktail aan gevoelens met elkaar kunnen delen en samen bewust blijven. En die LIEFDE.

Een kind om te verzorgen en miljoenen behoeftige kinderen

Je hebt één baby. Eén. Je hebt twee armen en een hart om die baby mee lief te hebben. Terwijl er wereldwijd, ver weg en om de hoek, miljoenen kinderen zijn die veiligheid, gezondheid, zorg, liefde en nabijheid missen. Hun bedroefde koppies, de eenzame blikken, de hangende schoudertjes, de vervlogen hoop… ik ben altijd al gevoelig geweest voor het zien van leed, en het dichtbij hebben van mijn eigen kind heeft me daar nog gevoeliger voor gemaakt. Wat die gevoelens balanceert, is het nuchtere besef dat déze baby, onze baby, bij ons is geboren en dat het onze eerste taak is om voor hèm te zorgen.

Het moederhart (en dat van een vader) wil beschermen en dat hart breekt misschien nog makkelijker als je ouder bent (niettegenstaande je gedachten of kennis over de spirituele context van het leven). Onder ogen zien hoe teer, onbevangen, gulzig en behoeftig een baby’tje is, beseffende hoeveel deze intensieve taak van ouders vraagt en dat niet elke ouder de ruimte heeft gehad om zich zo te ontwikkelen dat hij/zij met emoties kan omgaan, vind ik een verontrustend aspect van het ouderschap.

Veel nieuwe kennis willen opdoen, weinig tijd

Ik schreef het hierboven al, een ziel verwelkomen en een lijfje helpen opbouwen zijn serieuze kennisgebieden. Het dichtbij hebben van een baby, een gloednieuw mensje, deed me beseffen hoe weinig ik van baby’s wist en motiveerde me om mezelf snel bij te spijkeren. Gelukkig gaat het meeste vanzelf, weet de natuur wat ze doet, is er intuïtie en gezond verstand, en een aangeboren intelligentie in iedere baby om zichzelf groot te brengen. Als ouder / verzorger schep je wel de voorwaarden; welk voedsel, welke verzorgingsproducten, welke stoffen, welke woorden en boodschappen, welke slaaprituelen, de inrichting van de omgeving; waar vul en omhul je het kindje mee?

Een baby ontwikkelt zich razendsnel en als ouder wil je hem/haar op dat moment iets goeds geven (goeds bestaat gelukkig in vele vormen, ik bedoel niet te zeggen dat er maar één specifieke keuze de juiste zou zijn, dit verschilt bovendien per kind). Om in die drukke periode toch ergens de tijd vrij te maken om de dagelijkse keuzes wat zekerder en bewuster te kunnen maken, geeft kracht, rust en plezier.

De tedere, routineuze verzorging van een menselijk lichaam

Het lichaam van een baby is van hem/haar. Hij/zij is een volwaardig mensje, hoe klein ook, en heeft lichamelijke integriteit. Het kan nog niets zelf beslissen of regelen, terwijl hij/zij wel de rest van het leven met dat lichaam(pje) moet leven. Een lichaam is een kostbaar iets, als ouder maak je keuzes die van invloed zijn op de cellen en de vezels, die doorwerken in zijn/haar gezondheid en veerkracht op latere leeftijd. Dat die baby eenmaal tiener zelf keuzes gaat maken over eten en leefstijl, doet aan het belang van die opbouwfase niet af. Heel waardevol dus, dat lichaam.

Als ouder heb je een volledige verzorgingstaak, waar een professionele zorgverlener diploma’s voor moet halen, wiens kennis wordt getoetst en up-to-date wordt gehouden, en die tijdens het werk aan protocollaire instructies moet voldoen. Als ouder heb je die kennis en vaardigheid over het algemeen niet. Het dagelijks gezinsleven bestaat bovendien uit routines met onhandigheden, boem’s en ongelukjes. Die realiteit van onervaren handen in een stugge wereld gaat samen met dat nieuwe, nog helemaal heel zijnde, ongerepte wezentje.

Respect voor je kind en de controle over zijn lijf/eten

Toen onze zoon er eenmaal was en ik voor mijn neus waarnam hoe absoluut de situatie is dat wij als mensen andere mensen kunnen baren en vervolgens alle beslissingen nemen voor dat baby’tje, was ik geschokt. In de positie zijn om baby-bewustzijn te locken in een kinderstoel en het eten te geven, riep een gevoel van ongeloof bij me op.

Als ouder beslis jij wat je kind eet, wanneer het eet, waar het zit, ligt, wanneer het uit zijn stoel gaat (oké baby’s met een krachtig temperament hebben ook zo hun manieren om je te overtuigen), welke vitamines het krijgt, hoe en door wie hij wordt aangeraakt, wanneer we thuis zijn, wanneer we naar buiten gaan, enzovoort. Ik praatte van baby af aan met mijn zoon, legde hem dingen uit en stelde vragen. Hij kon dat verstandelijk niet begrijpen, maar het zette de toon en het was de sfeer van eerbied en veiligheid waarin hij zich gezien kon voelen.

Tot slot deel ik een van mijn favoriete momenten uit die prachtige, vermoeiende, bomvolle, dierbare, verrijkende begintijd met ons zoontje. Zo ontspannen als in dit voorbeeld voelden we ons niet continu, het zijn tenslotte de ’tropenjaren’, maar het laat wel zien wat de kern is van ons ouderschap:

Op een van die stille, magische, doorwaakte nachten was ons zoontje ’s nachts na borstvoeding en een verschoning op ons bed in slaap gevallen in totale overgave. Wij keken toe, onder de indruk van dit samenzijn, en fluisterden: ‘wat een eer om hem te mogen verzorgen, om een jongetje toevertrouwd te krijgen’.

Terug naar het overzicht

Ben je na het lezen van dit blog benieuwd wat Begeleiding in bewustwording in jouw leven kan betekenen? Heb je de indruk dat je mijn hulp wilt bij 'iets' in jouw leven waar bewustwording het echte verschil gaat maken?

Overweeg dan een eerste sessie aan te vragen; dit is een volwaardige sessie van 90 minuten tegen een verlaagd tarief, waarin we kennismaken en je direct op inhoud en gevoel ervaart wat mijn begeleiding voor jou kan doen. Ook mogelijk is een gratis korte kennismaking van 30 minuten!