Hoe vordert Ilona?
Lees hier een persoonlijke weergave, van mens tot mens
Een levensloop, een bloemlezing.
Een volop geleefd en onderzocht verhaal.
Misschien herken je jezelf in deze levensloop?
Als meisje
Hield ik enorm van kleurplaten. En ik was me intens bewust van het mogelijke contrast tussen uiterlijk gedrag, innerlijke realiteit en interpretatie (destijds niet in die woorden…).
Als 11-jarige
Zat ik rechtop in bed vanwege de gedachte aan het vooruitzicht van definitieve sterfelijkheid. Het vervulde me met een oneindige angst (die op latere leeftijd via meditatie en kennisontwikkeling minder vat op me kreeg). Ergens in deze tijdperiode werd ik me bewust van het begin van het besef dat er geen echte, slechts bedachte, grenzen zijn. Op de basisschool ontdekte ik dat mijn rap tot blozing komende wangen tegen te gaan waren door een beschouwende tegenkracht. Tevens maakte ik de scheiding van mijn ouders mee. Bij de aanblik van de elkaar moeilijk verdragende temperamenten van de vrouwen in mijn familie vroeg ik me af wat waarheid is, of er een ultiem overstijgend perspectief is en hoe dat te kennen is.
Als tiener
Babbelde ik de oren van ieders hoofd en ervoer ik zelfdestructieve gedachten; gedachten die vrij gelijk opgingen met de realisatie dat de uitvoering ervan niet zou stroken met het onweerlegbare feit dat ik een expressie was van het leven.
Als studente
Was ik zeer actief, gedreven en toegewijd, voor zowel Nederlands recht als Bedrijfswetenschappen. In mijn propedeusejaar leidde de combinatie van intellectuele inspanning en emotionele overbelasting ertoe dat mijn lichaam nog maar 49 kilo woog (bij een lengte van 1.77 m). Van doelbewuste en/of langdurige uithongering was geen sprake, maar ik voelde me wel te vol om veel te eten en oefende lichte controle uit op mijn uiterlijke lijnen. Tijdens mijn afstudeerjaar verloor ik mijn vader aan een onverwachte en vroege dood. Inmiddels is hij zacht, soms sterk gemist, in mijn herinneringen aanwezig en zie ik de prille essentie van zijn woorden en daden.
Als afgestudeerde
Speelde ik improvisatietheater en besloot ik de ingeslagen weg richting advocatuur niet te vervolgen. Daarna kreeg ik vele carrièresuggesties, waaronder ‘brandweervrouw’. Ook voelde ik in mijzelf hoe kwetsing tot verbitterde, angstige geslotenheid kan leiden, en hoe dat niet de bedoeling van het leven kán zijn. Dat de natuurlijke essentie van het leven openheid is. Dat het daarom belangrijk is om bewust aanwezig te zijn tijdens momenten van kwetsing, zodat energetische, woordeloze pijn kan worden doorvoeld (via intens inwaartse gerichte aandacht), op dat moment, gelijktijdig, integrerend, zodat deze niet ondergronds kan broeien of heimelijk kan vertakken in negatieve overtuigingen en gedragingen. Dat er gedachtegangen zijn van lagere en hogere ordes; dat de authentieke geluiden zacht-dringend fluisteren.
Als reiziger
Raakte ik vertrouwd met een diversiteit aan landschappen, beelden, mensen, sferen en woorden. Tevens ondervond ik dat ‘stabiliteit’ potentieel een volledig innerlijke ervaring is. Ik overzag hoe mijn ontvankelijkheid ook kwetsbaarheid was, en maakte de keuze om ervaringen, prikkels en informatiestromen bewust op te zoeken, te beleven en te verwerken, zodat ik (veer)kracht kon ontwikkelen en alle vergankelijke bewegingen het besef van permanentie konden doen verdiepen. Op reis in Suriname uitte ik de gedachte dat ik me afvroeg of ik in een vorig leven een heks was geweest die onterecht werd veroordeeld, daarmee uiting gevend aan mijn twijfel, groeiend besef, dat de conflicten in dit leven een dieperliggende oorsprong hebben.
Als interviewer
Had ik -eindelijk!- een officiële reden voor het mogen vragen en doorvragen. Openheid floreert bij neutraliteit; oftewel een oefening in luisteren en accepteren.
Als communicatietrainer
Raakte ik overspannen. Gesteund door lieve en humorvolle collega’s, leerde ik stapsgewijs mijn persoonlijke grenzen te herkennen. Naast patroonherkenning bleek het essentieel om helderheid in denken en voelen te ontwikkelen, zodat ik iets anders kon dóen op de moments suprêmes, daar waar automatismen regeerden. Sensitiviteit bleek een andere dimensie dan overgevoeligheid.
Als actrice
Heb ik van alles en iedereen gespeeld, en dat was heerlijk, bevrijdend, confronterend en kwetsbaar. Anders gezegd: als acteur verken je je eigen en andermans fysieke, emotionele, mentale en verbale repertoire. Het acteren leerde me aan den lijve begrijpen hoe we ons uiterlijk in overeenstemming kunnen brengen met ons innerlijk.
Als trainingsactrice
Leerde ik (meer) autonome liefde uit te drukken. Het trainingsacteren gaf inzicht in mijzelf en anderen; hun onschuld, kracht en inherente schoonheid spatten daar immer doorheen. Uit die ervaring weet ik dat gedrag en emotioneel-psychische structuren veranderbaar en veranderlijk zijn en dat identificatie daarmee niettemin voor de hand ligt. Het maakte me bewust van dat wat we gemeenschappelijk hebben, als persoonlijkheid en als gewaarzijn.
Als presentatrice
Oefende ik mijn bewustzijn en aanwezigheid in spanningsvolle situaties, wanneer alle verwachtingen op je gericht zijn. Een oefening in bewust zijn onder het toeziend oog van crew en camera. Stel dat iedereen naar je kijkt, naar wie kijk jij dan? Als je benieuwd bent naar mijn eerdere werk, neem dan een kijkje op mijn portfolio website.
Als meditatiebeoefenaar
Train ik mijn geest in het zien en doorzien van situaties en projecties, en leer ik mezelf te verzoenen met alle bewegingen. We ‘zitten op goud’, nietwaar? Het boeit me mateloos om te onderzoeken: ‘wat is hier, daar waar we zijn, wat is hier werkelijk gaande?’. Een behulpzaam inzicht bleek dat een drive tot perfectie gebaat is bij pragmatisme, dat het ene uiterste het andere versterkt. Balans. In het onderzoek naar het soort kennis waar ik me aan wil wijden, kwam ik uit op ‘zelfkennis’, wat ik inmiddels begrijp als het kennen van onze aanwezigheid, het bewust bewustzijn zijn.
Als zelfstandig ondernemer
Besef ik pas echt wat creativiteit en doorzettingsvermogen betekenen, en daar komt een procesgerichte blik zeer bij van pas.
Als procesbegeleider
Pas ik de ruimtelijke manier van kijken ook toe op mijn eigen gedachten en emoties, zoals die rondom mijn bedrijf en ‘methodes’. Zodat er ruimte blijft voor verschil, discussie en alternatieven. De woorden ‘begeleiding in bewustwording’ zijn tenslotte ook niet heilig. En alles waar ik me ‘niet bewust van ben’, daar zie ik de heerlijke ironie van in.
Als vrouw
Geniet ik van mijn vrouw-zijn. Ik vind het heerlijk om een Vrouw te zijn, om mij te zijn, inclusief alles. Ik ontpop verder en diep mijn vrouwelijkheid uit. Ik verzacht, verteer, verteder. In een sekse-overstijgende identiteit is er ook ruimte voor mannelijkheid. Die in mijzelf herkennen en integreren doet mijn liefde voor de Man verdiepen.
Als natuur
Is een eerste besef ’s ochtends bij het wakker worden: hey, ik ben en ik ervaar.
“Everything you say can’t and won’t be held against you.”