Cliënte Flora

Deel 1 – “Bang om in de spiegel te zien dat ik in wezen geen goed persoon ben”

“Ik ben bij Ilona terecht gekomen omdat ik wat begeleiding kan gebruiken bij thema’s in mijn leven zoals ouderschap, werk en een eventuele verhuizing. Vragen waarmee voor mij veel emoties gepaard gaan, aangezien ik altijd iedereen te vriend wil houden. Ik wil heel graag mijn eigen weg gaan en voel toch veel belemmeringen. Ik wil uit die situatie waarin ik me vast voel zitten. Ik wens meer in mijn kracht te komen zodat ik zelf mijn leven vorm kan geven in plaats van te leven naar de omstandigheden die er op dit moment zijn.

Een mooi inzicht dat ik al heb mogen ontvangen, is dat het belangrijk en fijn is om ook je regenachtige kant te bekijken en te voelen. Door dat niet als fout te bestempelen als iets waar ik zo snel mogelijk vanaf wil of wat er niet mag zijn, voelt het direct al lichter voor mij. Het maakt me ook completer. Want ik ben niet alleen zonneschijn. En juist uit de minder fijne gevoelens valt veel kennis te halen.

Ilona belicht/bevraagt onderwerpen van verschillende kanten en dat vergroot mijn inzicht. Ze is onbevooroordeeld en deelt haar kennis op zo’n manier dat het niet belerend is. Ik voel me op elk moment gehoord en gezien. Alles mag er zijn en mag aandacht krijgen. Ik merk dat ik daar aan moet wennen. Want hier zit mijn eigen automatisme, om iets (als een onverwacht vervelend gevoel, wat niet op de agenda stond) weg te wuiven, me in de weg. Het is prettig om op verschillende lagen in gesprek te zijn met Ilona. Ik kan het aan haar overlaten en dat is wat ik nu nodig heb nu het onrustig is in mijn hoofd.

In de eerste sessie​ hebben we heel helder uiteengezet wat ik wilde bereiken. We hebben daarover gesproken en er een opdracht aan gekoppeld. Ilona heeft gezien waar mijn kwaliteiten liggen, dat ik visueel ben ingesteld en graag mijn creativiteit gebruik. Deze eigenschappen zet ik in om met de opdrachten aan de slag te gaan. En dat maakt het nog leuk ook. Zo ervaar ik het minder als iets zwaars wat ik moet ondergaan om te komen waar ik wil zijn.

Maar ik ben er nog niet, want ik ben nog steeds wat gespannen omdat er een onderbuikgevoel is dat bang is voor de beerput die er misschien ergens wel is… en de spiegel die ik daar tegenkom. Wat zie ik daar in die spiegel? Ik ben bang dat ik daar minder leuke dingen van mezelf tegenkom. Dingen waarop ik mezelf afwijs of anderen mij afwijzen en ik in wezen geen goed persoon ben.

Tegelijkertijd probeer ik zacht te zijn. En mezelf niet af te wijzen voor datgene wat ik tegenkom en misschien minder leuk vind. Ik begrijp ook dat daar de lessen zitten. Dus ik ga het aan ondanks dat ik het eng vind. Ik wil namelijk nu een verandering maken. Ik ben klaar met het stilstaan en wachten. Nu ik twee sessies met Ilona heb gehad, weet ik dat het goed voelt om dit met haar te verkennen en te veranderen.”

Terug naar het overzicht

Deel 2 – “Op mijn ‘pad’ blijven en heel blijven wanneer ik word overspoeld door ‘bomen'”

“De afgelopen weken waren er een aantal dingen die me dagelijks bezighielden. Het omgaan met mijn emoties en het communiceren met mijn ex, de vader van mijn kinderen.

Tijdens het wandelen met Ilona bespreken we het thema ‘omgaan met emoties’. Ilona geeft mij hiervoor een heel mooi houvast. Iets visueels en metaforisch. Dat werkt heel goed. Beelden zijn makkelijk op te roepen voor mij en maken het ‘echt’ en beter voelbaar. Ilona en ik lopen al pratend samen op een bospad met aan een zijde dikke grote bomen. De bomen staan iets van het pad af, in het groen.

Ze laat me even stilstaan en van een kleine afstand kijken hoe zij op het pad loopt en de grote dikke bomen passeert. Ze vertelt over de mogelijkheid van het zien van de bomen als ervaringen. Je loopt over het pad en elke keer passeer je een boom > een ervaring, een gebeurtenis, een situatie. Je kunt naar de boom toe gaan of op je pad blijven. Je kunt er bij stilstaan of doorlopen. De boom, de ervaring, zegt niks over jou. De boom of je reactie erop zegt niks over je waarde of bestaansrecht. Wat geeft je bestaansrecht? Kan het je gegeven worden? Interessante vragen. Jij beslist zelf wat je met die boom doet. Jij blijft jij.

Gaandeweg passeer je steeds meer bomen en word je rijker aan ervaringen. Elke keer heb je de keuze je te laten beïnvloeden en/of naar de boom toe te gaan. Je kunt altijd weer terug naar het pad. In deze metafoor blijf je heel. Je wordt niet de ervaring. Er is onderscheid tussen jezelf en de ervaring. Je hebt zelf de regie in hoeverre je je laat ‘meevoeren’. Er is altijd dat pad waar je naartoe (terug) kunt. Het pad, jezelf en de bomen.

Dit beeld heeft ervoor gezorgd dat ik beter kan ervaren dat ik me niet hoef te identificeren met al mijn emoties. Het lukt steeds beter om heftige emoties even te voelen, te erkennen, te accepteren (dit is een proces) in plaats van ervan weg te gaan. Ook lukt het me beter heftige emoties bij anderen te laten zonder ze over te nemen. En dat ik ook met die ‘houding’ kan zorgen voor de ander zonder mijn grenzen over te gaan of ondergedompeld te worden in schuldgevoel.

Dit is iets waar ik volop mee bezig ben en wat ik me nog niet eigen gemaakt heb. Wat me daarbij helpt, is het gewaarworden van hoe ik me voel. Hoe ik me nu op dit moment voel. Het terugkeren naar mijn lichaam wanneer ik word overspoeld door emoties en gedachten.

Ilona geeft me tips om dat te doen. Zoals het aarden. Het aarden van je voeten op de grond. Ik voel het meteen wanneer we onze voeten stevig op de grond zetten. Een zware energie in mijn onderbenen. Dit is fijn. Bewust contact maken met mijn lijf, met de aarde, met de omgeving. We zijn even stil. Dit gevoel wil ik me eigen maken. Ilona vraagt me ‘wat zou jou kunnen helpen om dit, het gewaarworden, het aarden, meer in je dagelijks leven in te passen?’. Een leuke vraag, want dit wil ik vaker ervaren.

Ik denk aan woorden, zinnen, gedachtes, handelingen… Er komt van alles in me op. Een mogelijkheid is een frequente dagelijkse handeling zoals mijn telefoongebruik. Wanneer ik die twee kan combineren, kan ik mezelf er heel vaak aan herinneren. Zal ik dan een tekst op het beginscherm van mijn telefoon zetten… of een zelf gecreëerde afbeelding… even over denken. Een suggestie van Ilona is om het eventueel nog breder te trekken door al het schermgebruik te koppelen aan mijn nieuwe prikkel om me bewust te zijn van mijn lijf, mijn gevoel, de ruimte. We denken aan een tv, tablet, computer en zelfs het scherm van de magnetron!

Het andere thema dat me bezighoudt, is de communicatie met mijn ex. Hierin merk ik dat ik meestal automatisch een houding aanneem die ik had tijdens mijn relatie met hem. Die is lastig te doorbreken voor mij. Ik maak mezelf ondergeschikt en ga over mijn grenzen heen. Ik wil dingen als ouders, als een team, bespreken en voel me toch alleen en niet gezien. Ik voel wat er met me gebeurt en het lukt nog niet om het te veranderen.

Ilona en ik wandelen wederom op een mooi bospad. Naar aanleiding van wat ik te zeggen heb over de communicatie met mijn ex, begint ze over de dramadriehoek. Een driehoek met op elke punt een rol. De aanklager, de redder en het slachtoffer. Het is even improviseren nu we eigenlijk niks bij de hand hebben om te tekenen en te schrijven, want de driehoek is mij onbekend. Helaas tover ik niet zo ineens een whiteboard achter een boom vandaan… Dan maar iets primitiever, maar niet minder functioneel.

We zoeken een stevig stokje en Ilona tekent de driehoek zo in het zand op het pad waar we lopen. En daar is het beeld en de tekst. Ze vertelt al tekenend en schrijvend over de rollen en over nog een andere driehoek, de vredesdriehoek. Ook die driehoek heeft op elke punt een rol, namelijk de krijger, de creator en de adelaar. Na het zien van de driehoeken valt er een hele hoop op zijn plek. Het is mij duidelijker welke rollen ik aanneem en welke mijn ex aanneemt. Hierdoor kan ik helderder onze communicatie bekijken.

Wat ik mooi vond om te merken, is dat je de eigenschappen van elke niet-helpende, rol van de dramadriehoek tevens kunt gebruiken om in de vredesdriehoek te stappen. En daar wil ik naartoe. Want ik denk dat er in die driehoek een optimale communicatie voor mij en mijn ex mogelijk is. Dus nu tijd om daar over na te gaan denken en in de praktijk te gaan brengen.”

Terug naar het overzicht

Deel 3 – “Meer in en met mijzelf, voeten op de grond, actief vanuit eigen energie”

“Inmiddels zijn er al een aantal sessies met Ilona geweest. Ik merk dat ik mezelf en situaties bewuster meemaak. Ik ervaar meer rust nu ik mezelf steeds vaker los kan zien van situaties die bepaalde emoties triggeren. Het lukt me mijn ware intenties en gevoelens op te merken en ze de ruimte en lucht te geven die ze nodig hebben. Dit gebeurt soms nog onbewust of niet vanzelf. De afgelopen tijd waren er verschillende situaties waarin Ilona me er weer bewust van maakte.

Tijdens de wandeling met Ilona begin ik aan m’n verhaal. Zoals vaker gebeurt, ga ik er helemaal in op. Tijdens het vertellen gebeurt het me regelmatig dat ik me weer meegevoerd voel met emoties die ten tijde van mijn verhaal speelden. Ilona merkt het op. Ze vraagt me de (hele mooie bosrijke) omgeving in me op te nemen. Wees je bewust van waar je bent, hoe je loopt, wat je ziet, ruikt en voelt om je heen. Ook tijdens het vertellen. Kijk rechtop, vooruit.

Meteen wanneer ik mijn blik vooruit werp en verder wil vertellen, voel ik hoe dit een verschil maakt. Er is meer dan alleen mijn verhaal. Ikzelf ben er ook. Het verhaal staat los van mij. Het is nu ook minder makkelijk om mezelf te identificeren met de emoties uit het verleden die in me opkwamen. Ik voel lucht en ruimte en kan met meer lichtheid verder vertellen.

In het verleden was ik in relaties vaak dienstbaar. Niet op een voor mij gezonde manier. Ik maakte mezelf geregeld ondergeschikt, want ik ging liever niet de confrontatie aan, om verschillende redenen. Ik neig naar de rol van de redder, zoals omschreven in de dramadriehoek. Ik wil helpend zijn. Onvoorwaardelijk dienstbaar. En daarmee bereiken dat iemand mij aardig en de moeite waard vindt. Dat is/was mijn manier van samen doen. Iets samen bereiken.

Hierin schuilen ook minder oprechte, maar niet minder gevoelde, intenties. Achter het aardig zijn zit een verlangen. Het verlangen om geliefd te zijn, die fijne vriendin of collega. Bestaansrecht hebben. Ik was onvoorwaardelijk dienstbaar, omdat ik er onbewust iets anders voor terug wilde. Onvoorwaardelijk dienstbaar is grenzeloos gedrag. Op die manier kan ik niet goed voor mezelf zorgen.

Mijn empathisch vermogen zorgt ervoor dat ik mijn eigen grenzen en de ware inhoud voorbij ga. Dat kan dus leiden naar onvoorwaardelijke (ongezonde) dienstbaarheid. Soms gaat een gesprek of samenwerking onbewust en in een onderlaag ineens over mijn gevoel van bestaansrecht, het geliefd zijn, er mogen zijn, en in mindere mate het onderwerp waar het gesprek of de samenwerking over gaat.

Het lukt me nu steeds beter dat te scheiden en mijzelf bestaansrecht te geven. En de relaties met diverse mensen, bijvoorbeeld mijn ex of collega’s te laten gaan over het onderwerp, i.p.v. allerlei ‘issues’ die er bij mij bij komen. Ik hoef nu bijvoorbeeld minder graag die leuke, meewerkende, gezellige collega te zijn. Ik mag ook minder energie steken in iets wanneer dat voor mij beter uitkomt. Ik bedenk me nu; een werkrelatie mag ook alleen een werkrelatie zijn. Ik kom er achter dat ik altijd waak voor de sfeer. En ik doe heel hard m’n best om dat te sturen. Dat hoeft nu niet meer van mezelf. Voor zover dat al werkte. En wat een verademing is dat.

Nu ineens ga ik nadenken met welk doel ik gesprekken aan ga en hoeveel ik daarin van mezelf wil laten zien en ‘geven’. Waar liggen mijn grenzen? Ik ben veel meer in en met mijzelf. Ik vind mezelf belangrijk. Eerst verticaal zoals Ilona zegt. En dan horizontaal. Daarna kijken wat we samen kunnen bereiken en wat de ander wil. Het voelt gek dat dit nu ineens tot me doordringt. Alsof ik de wereld én mijn eigen wereld anders ga bekijken. Ik laat me niet meer heen en weer trekken en me ertoe verleiden op alles te reageren wat op me af komt. Ik sta met m’n voeten op de grond en ben actief vanuit mijn energie en intentie.

Soms komt het gevoel van teleurstelling in mezelf naar boven. Wanneer het niet lukt. Dat ik toch ineens weer word overspoeld door emoties waarvan ik dacht dat ik die niet meer zou ervaren in sommige situaties. Ik probeer te accepteren dat het tijd kost die ingesleten patronen te veranderen.

Dat zijn momenten dat ik probeer te herinneren wat Ilona tegen me zei: dat mijn ongenoegen, frustraties en conflicten ervoor gezorgd hebben dat ik verder ben gaan zoeken naar andere oplossingen. Het heeft mij gestimuleerd om me verder te ontwikkelen en meer te weten te komen dan ik toen wist. Het is dus af en toe nodig om dat weer even te voelen. Niet zozeer om te weten waar ik vandaan kom, maar om actie te ondernemen en het proces, de uitkomst, het doel te finetunen. Ieder moment kan dan een uitnodiging zijn om mezelf weer beter te leren kennen.

Het moment dat ik met Ilona in het bos liep en ik dit besef kreeg, was ik euforisch! Ik zag het licht! En nu besef ik me ook dat het dus niet 1 moment is, van het licht zien, het weten, en dat het dan lukt. Ook dat is een proces. En komt oefening bij kijken. Oefeningen om dat inzicht om te zetten in gedrag. En ik wil daar op een lichte en vriendelijke manier met mezelf mee om te gaan.”

Terug naar het overzicht

Deel 4 – “Het opvangen van energieën zien als kracht van mijn gevoelige zelf”

“Voor mijn volgende afspraak met Ilona weet ik eigenlijk niet zo goed wat ik met haar wil bespreken. Er is een soort rust over me heen gekomen na al de inzichten die ik heb mogen ontvangen. Het gevoel van rust en de dingen kunnen bekijken vanuit mijn ware intenties.

De ochtend van onze afspraak is er ineens een snel opkomende buikpijn. Ik ga door met waar ik mee bezig ben. Totdat ik bedenk, waarom negeer ik dit? Een automatische reactie… Ik ga er even mee zijn, voelen waar de pijn precies zit. Even rustig ademhalen.

Ik kom er achter dat ik vlak daarvoor de appjes van mijn ex gelezen heb over iets wat al enige tijd onderwerp is van een discussie. Nooit gedacht dat ik daar letterlijk buikpijn van kon krijgen. Ik verval direct weer in de teleurstelling in mezelf. Ik baal ervan dat dit soort dingen mij van m’n pad kunnen brengen. In de auto richting Ilona bedenk ik me dat ik het niet nu direct hoef ‘op te lossen’. Dat helpt al een beetje.

Ik heb dus toch iets te bespreken met Ilona. Eigenlijk wel fijn nu het nog zo vers is. Ilona heeft het over een vlaag. Een vlaag die aan mij voorbijgaat. Voorbij gaat. Juist dat. Ik hoef er niet in op te gaan of me er mee te identificeren. Ik herinner me de bomen-metafoor uit een vorige sessie (zie verslag deel 2). In iets andere uitleg kan ik dit hier ook in ‘toepassen’.

Ilona heeft het over jezelf verliezen in de vlaag. En dat dat niet hoeft. Je kunt bij jezelf blijven en zeggen ‘oh dit gebeurt er nu’. Je kunt de vlaag gerust laten voor wat het is. Dit proces is al in gang gezet bij mij. Ik mag hierin verder gaan. Ik mag voelen dat er dingen zijn die mij raken. Ik mag mijn gevoelige zelf accepteren. Ik mag accepteren dat ik bepaalde energieën opvang. Ik mag dat zelfs als kracht gaan zien. Dat vind ik zo fijn dat ze dat zegt! Zo heb ik het nog niet eerder bekeken. Ik zag mijn gevoeligheid meer als iets wat ik moest ‘ombuigen’.

Wat fijn om die optie aangereikt te krijgen dat ik het als een kracht kan inzetten.

Naar aanleiding daarvan vertelt Ilona over vaardigheden in de omgang met elkaar als mensen. Er wordt vaak gesproken over mensen die je ’triggeren’ of je frustreren in iets, je een spiegel voorhouden. En dat je jezelf ‘skills’ kunt aanleren om met die frustraties te leren omgaan of om te kijken waar die triggers vandaan komen. En hoe je je eigen reacties en gedrag vervolgens kunt aanpassen om goed met elkaar te kunnen blijven communiceren.

Ze geeft aan dat hier diepere ontwikkelingslagen en aanvullende inzichten onder zitten; visies op heling en zelfacceptatie. Bijvoorbeeld door te leren accepteren wie je bent met al je gevoeligheden. In mijn geval ook met het oppikken van bepaalde energieën. Dat ik daar me even minder fijn door voel, dat is oké. Ik hoef daar niets mee. Ik mag dat er laten zijn, voelen. En vervolgens weer teruggaan naar de inhoud en daarover mijn mening en inzichten delen.”

Ilona: “Het is heel puur om een geknakte zwaan te mogen zijn, dat is óók de dynamiek van mens-zijn. Jezelf uit de emotie en het lijden kunnen verlichten is nuttig en waarachtig, en soms ontstaat dat vanzelf zodra de kwetsing/pijn puur gevoeld heeft mogen worden. Dan hoef je er na verloop van tijd niet meer actief op te reageren, want je bewuste aanwezigheid laat het gevoel vanzelf weer los.”

Terug naar het overzicht

Ilona:

Ben je na het lezen van de ervaringen van deze (voorheen) cliënt benieuwd wat Begeleiding in bewustwording in jouw leven kan betekenen? Heb je de indruk dat je mijn hulp wilt bij 'iets' in jouw leven waar bewustwording het echte verschil gaat maken?

Overweeg dan een eerste sessie aan te vragen; dit is een volwaardige sessie van 90 minuten tegen een verlaagd tarief, waarin we kennismaken en je direct op inhoud en gevoel ervaart wat mijn begeleiding voor jou kan doen. Ook mogelijk is een gratis korte kennismaking van 30 minuten!