Blog

Een vrouwelijke cliënte is gescheiden van haar man met wie ze twee kinderen heeft. Ze is haar baan en een groot deel van haar vriendenkring verloren, en ervaart al drie jaar meer te overleven dan te leven. Haar verlangen? Om weer innerlijke vreugde te ervaren. Het licht te zijn zoals ze dat zo goed kent, maar niet meer kan vinden.

Als ik present ben, hoeft degene met wie ik in een sessie ben niet naar mij ‘op zoek’. Als ik mij open, kalm, veilig, vertrouwensvol, geliefd, energiek en krachtig voel, dan hoeft diegene mijn waarde niet te bewijzen of gedwongen voor mij te zorgen. Dan is er ruimte voor diegene om zichzelf als veilig, vrij, vertrouwd, geliefd en zeker te (gaan) ervaren.

Depressiegala 2017 – hoe meer ik van het gala hoorde en zag, des te meer ik me verwonderde over de populaire (en psychiatrische) opinie over wat een depressie zou zijn. In dit blog deel ik mijn vraagtekens en eigen antwoorden rondom de medisch-depressieve benadering van wat een depressie inhoudt. Hoe is een depressie op te lossen?

We waren zo’n drie kwartier in gesprek. Om dan te vernemen dat je cliënt denkt ‘waar gaat dit gesprek heen?’ was een intense, confronterende, bijzondere, komische ervaring. Voor Floris als cliënt en voor mij als begeleider. Hij vertelde: ‘ik voel me niet thuis in de wereld’. En bij jezelf? Hij antwoordde: ‘slecht, ik ben niet graag bij of met mezelf’.

“Dus de gedachte bedoelt dan eigenlijk precies het omgekeerde, terwijl het klinkt zo overtuigend: stilstand is achteruitgang. Maar het kan dus ook het tegenovergestelde betekenen voor de emoties. Wel moeilijk hoe dat dan werkt, maar zoiets als: door stil te staan, kom ik vooruit.”

“Dat ik nog geen nieuwe baan heb, dat ik voor mijn vrouw wil zorgen, dat we een hypotheek hebben, dat we het financieel nog wel even uithouden maar dat het niet te lang moet duren, dat je bent afgeschreven op de arbeidsmarkt na je 50e. (…) Ik ervaar dat allemaal als heel angstig. Misschien ook wel uitzichtloos…”

Dit keer geen dialoog met een welbespraakte volwassene, maar met een jongere met een taalontwikkelingsstoornis (TOS). De wens om jezelf te uiten en de moeite waarmee dat gepaard kan gaan (censuur), is een universeel menselijke ervaring. Beiden kunnen het moeilijk vinden om hun emoties te verwoorden en zeiden ‘ik ben net een vulkaan’.

“De dingen die ik van nature goed kan, daar heb ik niets voor gedaan, die zijn er. Het voelt overdreven, gekunsteld, om die in populaire managementtaal tot kwaliteiten te bombarderen. Bovendien brengt de term zowel een intern als een extern onderscheid aan en dat strookt niet met het principe van gelijkwaardigheid.”

“Ik heb elke dag een aantal keer een moment voor mezelf genomen. Even rustig gezeten, geobserveerd hoe het met me ging en dat is fijn, geeft rust. En terwijl ik bezig was, vroeg ik me af waarom ik het ook alweer deed, dat observeren. (…) Ik had meer contact kunnen houden met de liefde in mijzelf.”

“Ik ben altijd al een zeer kritisch persoon geweest. Dat heb ik van huis uit meegekregen. Een goed stel hersens en het vermogen om zelfstandig na te denken. Onontbeerlijk voor een gezonde ontwikkeling. En naar mijn idee is het gebrek eraan de oorzaak van vele maatschappelijke problemen.”